به درسـتی نمیدانیم چرا بـا این پدیـده نوظهـور علمی جهـان که برسـتون هاي علم و دانش پیشـینیان مـا بنـا نهـاده شـده مخـالفت می ورزند.
 
برخی از پزشـکان متخصص در علاج سرطان نسبت به زالودرمانی و یافته هاي جدید تجربی آنچنان بی اعتنا هستندکه گویی زالوو زالودرمانی هرگز در علاج بیماري ها تأثیري نداشته و ندارد.  

بیمـاري داشـتم که دچـار نوعی سـرطان زیر قوزك پـا بود و زخم ایجادشـده در پایش چون حفره اي جا بازکرده بودکه تخم مرغ کـوچکی در عمق آنجـا میگرفت.

  زخمی چرکین که دائمـا عفونت از آن تراوش می کرد و بتدریـج حفره پـا عمیق تر میگردیـد.  

تمامی درمانهاي شـیمیایی وجراحی و پرتودرمانی اثري نبخشیده بود.

 بیمارکه جوانی بود متعهدبه اداره چندخواهر و برادر ناامید شده و پزشکان گفته بودند  بایدپایش قطع شود.   
                                       
 وقتی اینجوان  مراجعه کرد وشرح حال خود را بازگو نمود به او اطمینان دادم که  
صددرصد  شاهد بهبودي را در آغوش خواهدکشـید. یکسال بودکه درمان را متوقف کرده وحاضر به قطع پاي خویش نمی شد.  

کمتر از یک سال تحت زالودرمانی وگیاه درمانی قرار گرفت و زخم به تدریـج خوب شد وحفره عفونی پا ازگوشت و پی سالم پرگردید.

او براي حصول اطمینان به پزشـکان قبلی خود مراجعه کرد تـا بـا عکس و آزمـایش از بهبودي خود اطمینان حاصل کنـد.جواب آزمایش بسـیارخوب بود و به اوگفته بودنـدکه دیگر هیچ  آثاري ازسـلولهاي بدخیم سرطانی درشما وجود ندارد.   
اما نکته جالبی که ما این داستان را به خاطر ان نقل کردیم این بود که هیچکدام از پزشـکان قبلی اوحّتی یک سؤال نکرده بودندکه شما باچه روشی درمان شدید؟ این برخورد هم براي بیمار و هم براي ما بسیار تعجب برانگیز بود.  

شاید برخی از پزشـکان تحصـیلکرده ما روحیه تحقیق و نوآوري را در فنون پزشـکی به باد فراموشـی سپرده اندوصـرفا یک روش  
تقلیدي را در علاج بیماريها به کار می گیرندکه طب غربی به آنان القا می کندو دیگر هیچ!  


بارهـا  شاهـد برخوردهـاي عجیب و غریب دست انـدرکاران امور پزشـکی کشورمان بوده ایم که در مقابل نمونه ها و مسـتندات اثبات شده درمان  بیماريها بوسیله گیاهان دارویی منطبق برطب ایرانی و زالودرمانی عکسالعمل هاي منفی ازخود نشان میدهند.  

لبخنـدهاي تحقیرآمیز آنان این باور را در ما تقویت می کردکه برخی از دوسـتان پزشک تجربیات گرانبهاي متخصصـین طب ایرانی  راکه اتفاقا مسـتندبه مدارك پزشکی شفا یافتگان می باشدبه پشیزي نمی خرند.حصارسخت علم زدگی آن هم فقط درچهارچوب طب غربی همیشه مانع از نگرش صـحیح و منطقی به یافته ها و تجربیات متخصصـین طب ایرانی شده است.

برخوردها براي ما یادآور تلخی هاي بسـیار است. مشاهده مرگ بسیاري از پیران وجوانان مبتلابه بیماريهاي صعب العلاج ما را بر آن می داردکه تلاش هاي  خود را براي نهادینه کردن فرهنگ طب گیاهی وسـنتی کشورمان صدچندان کنیم.

 براي ما باعث تأسف است که کشورمان داراي  90 %گیاهـان دارویی مفیـدبـا بهترین کیفیت است ولی بـاور غلط برخی از تحصـیلکرده هاي علوم غربی مردم را به سـمت وسوي  مصرف شربتها و قرصهاي شیمیایی سوق میدهد. درمان که نمیشوندهیچ بلکه ده ها عوارض منفی دامن آنان را فرا می گیرد.

چراسکته هاي قلبی و مغزي بایدزندگی را به کام هزاران هموطن ایرانی درشهرهاي مختلف وحتی منـاطق مجـاور دریاي خزر تلـخ کنـد حال آنکه زالوها که بهترین و مؤثرترین علاج سـکته هاي مغزي و قلبی هسـتند زیر پاي آنان له  میشود و یا باسموم آفت کش برنج از میان میرود.  

این مقدمه را هشداري جدي تلقی کنید شایدمسـئولین پزشـکی وسلامت جامعه ما روزي به خود بیایند و به جاي تقلیدکورکورانه  
از غرب از دل خاك وطن  با گیاهان دارویی و زالوها وحجامتها و از همه مهم تر علوم ارزشمندپزشکی کهن کشورمان علاج همه
 بیماريها را یافته و دست در دست هم به یاري دردمندان بشتابند.

کسانی که میخواهنـدعلم زالودرمانی را فراگیرنـد و از این طریق به بیماران خـدمت کننـد،لازم است مبحث مزاج شناسـی از مبانی  طب پـایه را بداننـد چراکه زالودرمـانی ابزاري براي تعـادل بخشـیدن به اخلاـط بـدن و درحقیقت یـک پاک سازي براي دفع اخلاط  اضـافی و غیرطـبیعی می باشـدتـا سوء مزاج بیمـار به مزاج طبیعی بـازگردد.

 براي رسـیدن به این هـدف بایـدطبیب بدانـدکه مزاج بیمـاري و مزاج اصـلی بیمـار و مزاج داروهـا و مزاج محیـط زیست بیمـارچیست و زالودرمـانی درجمع و تفریق این چهار مزاج که گفتیم مزاج بیمـار راچگونه به مزاج طبیعی تبـدیل میکنـد؟

یعنی درحقیقت مزاجی که بیمـار قبـل از دچـارشـدن به بیمـاري و در  دوران سلامت صاحب آن مزاج بوده است. آن مزاج دوران سـلامت، مزاج طبیعی شـخص بوده و تفاوت آن با وضع فعلی بیمار در طبیعی و غیرطبیعی بودن آن است.